Miałam napisać z Łodzi.
Było za ciemno.
Przefiltrowali nam kraj
przez przyczernione szkło,
żeby nie był za jaskrawy.
Przez lniane płótno,
przez cegły
przecedzone
miasta.
Mikroby
przez nieszkliwioną porcelanę.
Opadły na dno,
czekają na trąbkę
do ataku
Poprzez cegły
prze
powietrze
filtrowane
z komina powiewa.
Mżawka kwaśno
popatruje z góry.
Rozłożone na trybiki i czółenka
miasto
z żelaza.,
domy
z endoprotezami
na użytkowanie wieczyste.
Przez przydymione szyby
prze
przefiltrowane,
cedzone
przez
wielokrotnie złożoną
gazę.
Przepuszcza ludzi,
przesącza światło
przez ciemność.
Jedziemy przez
czarne szkło.
Przefiltrowaliśmy świat
przez zaczernione okna
żeby nie był dla nas
za ostry.
Odsysało
odsączało się światło
miasta
rozrzedzone na obrzeżach
gęstniało w środku.
Przefiltrowaliśmy miasto przez cegły .
Tarliśmy cegłę na kakao
jak w dziecinnym sklepiku
z serkami tasznika i chlebkami ślazu, koperkiem rumianku.
Rosły w oazie, nie mogły zaszkodzić
jak i cukier z piasku i kakao z cegły.
Tarli,
starli nam
cegłę do krwi .
Olśnieni, obryzgani
miastem przecedzonym przez cegły,
przez cienkie płótno
jedziemy idąc,
kręcimy,
zapisujemy,
przyporządkowujemy ,
odwracamy ulicę na właściwą stronę
- ten co wymyślał, projektował - nie wiemy kto,
znamy tego, co płacił.
Przecedzone przez szyby
niebem
odbija się nam
miasto.
Palą się klisze
w głowie
puszczane za szybko.
